Dank aan alle donateurs

namens de Cubanen

Gewapend met de voucher van Cubacar naar hotel Habana Libre om onze Suzuki Vitara op te halen. Behoorlijk vlekkeloos verloopt het ophalen en controleren van de auto waarna wij met een glimlach instappen om weg te rijden. Een Cubaan voor het hotel fluit en wijst naar onze achterband … lek!
Uitstappen dus maar weer, mannetje Cubacar erbij en vervolgens weer de lobby in in afwachting op een gerepareerde achterband. 1 uur later dan gepland vertrekken we met een tas vol geld van donateurs naar Madruga.

Met Pototo en ons kontakt (K) in Madruga hebben we besloten om de mensen toch maar geld te geven ipv materialen, hoewel ik het hier in eerste instantie niet mee eens was begrijp ik de motivatie:
Mijn plan was om aldaar op te nemen wat de mensen nodig hebben, te kopen en een paar dagen later terug te keren met de materialen. K verteld dat er te veel mensen op ons zullen letten aangezien Madruga een gehucht is en er zelden buitenlanders komen. De locals én wij zullen hierdoor problemen gaan krijgen en dat is het laatste wat we kunnen gebruiken. Later na het zien van vele woningen en gesprekken met de bewoners begrijp ik beter wat ze bedoeld en heb niet 1 procentje twijfel dat deze mensen hun huis zullen opknappen met het gedoneerde geld.

Madruga, een dorp aan de oude Carretera Central, het kleine centrum is een soort mix tussen Baracoa en Vinales maar dan nog kleiner, omringd met kleine huisjes in de prachtige landerijen en omgeven door glooiende bergen … dit Cuba op zijn best, afgezien van de armoede.

K staat bij de bushalte als we aan komen rijden zoals afgesproken en stapt bij ons in de auto voordat we het centrum in rijden. Betonnen huizen zijn in behoorlijke staat, maar in veel oude houten huizen kijk je dwars door de muren en het plafond naar buiten, een zijkamertje met een varken erin en een WC is niet meer dan 4 flinke planken die fungeren als muren van een soort schuurtje met erin een gat in de grond. De bewoners van deze huizen hebben vaak een oud vodje aan en een magere opa ligt op bed ……. Triest triest triest!

We stoppen bij het eerste huis en leggen uit wie we zijn en dat er velen buitenlanders zijn die Cubanen willen helpen met het opknappen van hun huis. Er wordt een beetje verbaasd gekeken en we vragen de vrouw in de deur opening of ze een deel van dat geld kan gebruiken … nu wordt er nóg verbaasder gekeken, er valt een stilte en ze nodigt ons uit in het bouwvallige oude huisje.
Voorwaarde is dat wij haar gegevens opschrijven en waar ze het geld aan denken te spenderen. Dit laatste was een inkopper want het hele huis is een bouwval dus zo moeilijk zal dat niet zijn.

Deze methode herhalen wij net zolang tot onze zak met cuc’s op is.

De mensen reageren eerst vooral erg angstig en zijn bang dat het een politieke stunt is.
Maar ondanks angst armoede en ellende houden de Cubanen in Madruga ook hun humor. In 1 van de huizen woont een groot gezin en nadat we vragen om de naam en adres zegt 1 van de jongste van het gezin met een grote glimlach: “schrijf oma haar naam maar op, als ze komen gaat de oudste de gevangenis in, dat is beter” de andere 5 bulderen het uit.

We geven K wat extra voor het organiseren en haar huisje is er het ergst aan toe … daarbij is ze ook nog HIV positief ….

Degene die gedoneerd hebben en dit lezen; jullie hebben heel wat Cubanen zeer gelukkig gemaakt.
Dankjewel!